Henk's New Place 3.0

. . . Favorite things to do . . .

Kleurenpalet RGBHet zegt u waarschijnlijk niets, de titel. Laat ik het daarom maar uitleggen. De Philips 26k201-05 uit 1973 was de eerste zogenaamde “all transistor”-kleuren tv van Philips uit die periode. Kleuren-tv werd overigens enkele jaren ervoor, in 1967 om precies te zijn, gelanceerd voor de consument.

                               Waarom een artikel over dit toestel, zult u zich als tweede vraag stellen. Nou dit toestel of eigenlijk de hele serie van dit soort toestellen waarin hetzelfde binnenwerk (chassis) werd gehanteerd heeft een behoorlijk indruk op mijn toen nog jonge leven achtergelaten.

Het binnenwerk is overbekend onder tv-reparateurs, waarvan ook ik er een was en stond bekend onder naam k9-chassis. Een heel erg doordacht staaltje techniek was er in ondergebracht, maar het chassis straalde een enorme servicevriendelijkheid uit.

Je kon als het ware letterlijk het chassis helemaal uitkasten om zo goed bij de onderdelen te kunnen komen en metingen uit te voeren, terwijl het hele toestel intact bleef en zo in bedrijf kon. Iets wat bij de hedendaagse tv niet meer het geval is, laat staan dat er nog onderdelen zijn te vervangen in zo’n nieuwerwetse tv.

                               De k9, zoals deze serie toestellen veelal werd genoemd in de tv reparerende volksmond, was een fijn toestel om aan te sleutelen in het geval dat hij de geest had gegeven.

Wie kent ze nog de onderdelen, welke meestal de zwakste schakel vormden in dit toestel, zoals de BG1895-641-hoogspanningskaskade en de 2x BU108A. Als deze onderdelen stuk gingen begon het toestel met het overbekende “hikken” van de voeding. Wat te denken als boostercondensatoren (4nF7 + 6nF8 parallel) het dreigden te begeven.

Deze fout liet de hoogspanning dermate toenemen dat het zomaar zou kunnen gebeuren dat een elektrische doorslag veroorzaakt werd in de hals van de beeldbuis (de A66-140X) naar een aardpunt van de afbuigspoel, dwars door het glas heen met als gevolg een gescheurde beeldbuishals, waardoor het luchtledige van de buis snel verdween en het einde oefening was voor die buis. Dit boostercondensator-stel is later dan ook vervangen door slechts één beter exemplaar van 11nF5.

                               Verder kon het toestel weleens problemen krijgen met het geluid, “IF-Sound”-module (TBA750A) de voeding zelf, 4x BY227, BU126 of “Powersupply”-module of de noord-zuid (springweerstand los) of oost-west correctie. (BYX55-600 defect)

Tenslotte kon er ook weleens een kleur ontbreken, dan was dit de schuld van een defecte BF337. Iedere kleureindversterker (rood, groen en blauw) had zo’n transistor in de eindtrap zitten.

                               Met deze opsomming ben ik behoorlijk compleet met het foutenlijstje van zo’n k9-tv. Iedere servicemonteur uit die tijd zal dit lijstje als muziek in de oren klinken. Het was toen prettig repareren en het loonde de moeite om mensen hun kijkgenot weer terug te geven.

Daarnaast gaf het je als servicemonteur een bevredigend gevoel, het spekte namelijk ook aardig de portemonnee. Hoewel zo’n k9 goed in elkaar zat, ging hij toch regelmatig stuk.

Het is leuk deze tijd te hebben meegemaakt, ik heb er vele zien komen en allemaal weer zien gaan. Zou er nog ergens na 38 jaar zo’n toestel operationeel zijn en dagelijks kijkgenot verschaffen aan zijn kijker?

Laat het me weten . . . ben benieuwd! ( Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. )

 

Klik hier voor het fotoalbum over deze TV! (met dank aan Marcel's TV-Museum)