|
Het komt als een film binnen, zo onwezenlijk. Ik zag hem immers zowat een kwartier geleden nog. Dit kan niet. Toch is het de naakte waarheid zoals dat dan weleens wordt gezegd. Beelden van politie, ambulances maar vooral ook veel mensen zijn plots zichtbaar daar in de Lange Leidsedwarsstraat in het Amsterdamse. De onwezenlijkheid ervaart blijkbaar iedereen, het is van de gezichten af te lezen. De zwaargewonde Peter wordt al snel afgevoerd naar een ziekenhuis, maar de massa's mensen lijkt alleen maar toe te nemen in dat mooie, maar nu zo geraakte straatje in onze hoofdstad. Verbijstering en verbazing blijft groeien en slaat heel langzaam om naar verdriet, ongeloof en medeleven naar Peter die vanaf dat moment een periode in gaat van vechten tussen leven en dood. Terwijl ik dit schrijf bemerk ik dat dit ongeloof en onwezenlijke nog steeds in me aanwezig is. Bij eenieder zal de gedachte wel eens naar boven zijn gekomen niet van of zoiets zou gebeuren, maar wanneer het zou gebeuren. Het is nu gebeurd! Wat een saamhorigheid ontstaat er bij zo'n gebeurtenis. Nederland lijkt één grote familie te worden en zich erg betrokken te voelen bij Peter. Ik kan me dat ook voorstellen. Bij Peter wist ik eigenlijk nooit zo goed wat ik moest voelen. Van de ene kant een erg zorgzaam betrokken, rechtdoor zee persoon en van de andere kant vond ik Peter ook een donkere kant hebben. Een kant welke ik niet goed kon pakken. De afgelopen weken is er wat dat aangaande wel iets veranderd. Het zorgzame, betrokken zijn en rechtdoor zee heeft voor mij nu wel de overhand gekregen. Eigenlijk was beter een heel lieve man, welke naar buiten weleens wat bot kon overkomen. Dat botte zit hem wel een beetje in het feit dat hij rechtvaardigheid wilde. Hij nam geen blad voor de mond tegen wie dan ook als hij vond dat er onrecht werd aangedaan. Zeker voor diegene waarbij dit onrecht in een of andere bureaulade terecht kwam en nooit meer werd aangeroerd. Juist daar zette Peter zijn tanden in om de onderste steen boven te krijgen. Vele zaken zijn hiermee ten goede gekeerd. Erg noodlottig nu dat de vinger welk hij steeds hierbij uitstak nu zijn leven heeft gekost. Peter is niet meer. hij heeft vanaf het moment van de aanslag tot aan 15 juli jl. gevochten en is uiteindelijk op die dag rustig ingeslapen. Oprecht hoop ik dat hij nu zijn rust vindt en omringd wordt met liefde en warmte in welke vorm dan ook. Hij heeft dit verdiend.
|
