Aflevering:1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - En dan . . .
|
Het mooie wil dat deze popgroep na het uiteenvallen eind 1982 nog steeds immens populair is. Menigeen kent hun liedjes en zingt ze allemaal nog probleemloos mee. Ook op radio en TV zijn de ABBA's nog steeds populair. Met name het laatstgenoemde medium TV (AVROTROS) heeft onlangs een mooie 6-delige documentaire uitgezonden over het fenomeen ABBA. Een documentaire samengesteld door de Nederlandse artiesten Nick & Simon aangevuld met als "razende" reporter Kees Tol. Volgens mij een schitterende homage aan de leden welke ABBA vormden, zonder ze daarbij letterlijk te ontmoeten. Dat behoeft uitleg . . . De documentaire was dusdanig opgebouwd dat men als het ware in een soort climax op zoek ging naar het ware ABBA. Lukt dit ook ? Aflevering 1: Na een veilige landing vertoeven de heren de komende tijd in Zweden, de plek waar de leden van ABBA vandaan komen en waar ze de komende weken een boeiend verhaal gaan vastleggen. Een verhaal over 's-werelds meest bekende bands met een platenverkoop van zo'n 150 miljoen stuks. Het verhaal begint in Stockholm. Nick, Simon en Kees overnachten daar in een hotel van één van de ABBA-leden, Benny Anderson. Stefan, hun chauffeur zal hun vervolgens gedurende de hele documentaire naar bijzondere plekken vervoeren. Overigens blijken alle ABBA-leden een hotel te bezitten. Onze documentaire makers pakken het al gelijk goed aan bij de vraag aan Stefan waarvoor ze hier zijn, komt het natuurlijk meteen uit op ABBA. Simon stelt dan ook gelijk voor om op dag één te gaan voor een ontmoeting met Agneta en Frida. Ik weet niet of er dat al gelijk in zit. :-) De vader van Stefan was dansbandmuzikant en heeft blijkbaar via een band (Bernt Enghardt's Orkest) in Linköping de toen 15-jarige Agnetha Fältskop (zo heet Agnetha volledig) ontdekt. Stefan's favoriete ABBA-nummer blijkt "Money, Money, Money" te zijn. Aangekomen in het eerste hotel wordt er ingecheckd. Er wordt besproken wat het doel gaat worden. Al snel wordt duidelijk dat ze aan het eind van de trip een muzikaal samenspel willen organiseren met oud ABBA bandleden. We gaan dat zien . . .
Aflevering 2: Tonny en Björn hebben elkaar op school leren kennen en raakten al snel bevriend mede ook omdat beiden een passie hadden in het maken van muziek met zang daarbij. Het verhaal gaat verder . . . Op een gegeven moment staan we op adres Norrtullsgatan nummer zes, niet de plek waar Björn is geboren, (is Götenborg) maar wel de plek waar hij het langst in zijn leven heeft gewoond. Björns vader was blijkbaar ook muziekaal en zat op het balkon vaak mandoline te spelen. Op dat adres woonde hij verder naast zijn ouders, Aina en Gunnar met zijn zus Eva. Beide ouders vonden het prima dat de jongens zich met muziek bezig hielden, er bestonden immers minder goede zaken. Dit was één van de plekken waar het allemaal is ontstaan. Een andere plek was een plek bij Hansi thuis.
In die tijd werd in Zweden een landelijke wedstrijd (talentenjacht) gehouden, genaamd: "On Stage". De heren besloten hier aan mee te doen met hun bandje. Het is mooi te weten dat de moeder (Aina) van Björn dat voor hun had geregeld. Met hun optreden daar bereikten ze de landelijke televisiefinale in Stockholm. Hiermee werd hun bekendheid groter en werd er opgetreden buiten 's-landsgrenzen, onder andere Italië, Spanje en . . . Nederland. Hun artiestennaam "The Hootenanny Singers". (vanaf 1963)
In die tijd raakten "The Hootenanny Singers" alsmaar bekender en hun plaatjes werden goed verkocht. Zelf raakte hun de platenverkoop nog het meest. Ze scoorden hit na hit en kwamen uiteindelijk met 40 nummers in de Zweedse hitlijsten terecht. Ook daarbuiten waren ze terug te vinden in muzieklijsten. Het grappige hiervan is dat ze ook ooit een keer een tweetal Nederlandstalige nummer hebben uitgebracht "Noordewind, zuidewind" en "Gabriëlle"
Samen met Tonny brengen onze jongens een bezoek aan het kantoor in deze fabriek, waar destijds vele composities zijn ontstaan. Een gedenkwaardige plek. Björn en Benny gingen steeds intensiever samen werken en Tonny nam hierbij een voor hem moeilijk besluit. Hij verkoos uiteindelijk toch zijn studie boven de muziek en daarmee hielden "The Hootenanny Singers" op te bestaan. Achteraf heeft hij daar geen spijt van gehad, hij had immers toch nooit een Benny Andersson kunnen worden. De twee hebben nog wel steeds contact met elkaar. De overige bandleden van "The Hootenanny Singers" leven overigens niet meer. De bandleden hadden overigens een heel hechte vriendschap en nog steeds worden Hansi en Johan gemist. Björn schrijft daar ook over in zijn biografie.
Nick en Simon hebben op deze bijzondere plek een verrassing voor Tonny. Ze gaan tezamen met de al eerder genoemde "Dimpker Brothers" het liedje "Noordewind, zuidewind" ten gehore brengen, als ode aan die tijd. Tonny is zichtbaar geroerd tijdens dit optreden. Na een schitterend applaus door Tonny aan het eind van het optreden, nemen de jongens (ook Kees voegt zich nu hierbij) afscheid van Tonny en bedanken hem hartelijk voor zijn bijdrage. De Abba-reis wordt vervolgd . . .
Blijkbaar hebben Björn en Benny na hun "uitzetting" op een bankje voor het hotel hun muzikale activiteiten voortgezet voornamelijk met Beatles liedjes. Het geluk wil dat Nick, Simon en Kees dit bankje in het park voor het hotel weten terug te vinden en hierop wederom een ode brengen aan vergane glorie. We reizen verder . . . Het gesprek in het busje vervolgt zich en al snel wordt duidelijk ene Bernt Enghardt bandleider was geweest in de band van de vader van hun chauffeur Stefan. (ja, het komt van ver) Blijkbaar speelde Stefan's vader en deze Bernt samen in een band waarin Agneta op 16-jarige leeftijd ook meespeelde. Het idee wordt geopperd om met Bernt te gaan beeldbellen. [00:24:42] En dan . . .: De concertreeks werd al in 2016 door de band aangekondigd, maar werd steeds uitgesteld. Eindelijk is het dan zover. Voor de optredens wordt een nieuwe arena gebouwd in het Queen Elizabeth Olympic Park in Londen. Voor de tour lieten Agnetha Fältskog (71), Anni-Frid Lyngstad (75), Björn Ulvaeus (76) en Benny Andersson (74) een soort hologrammen van zichzelf maken, met een techniek die motioncapture wordt genoemd. Op beelden bij de aankondiging is te zien dat de band de nummers daadwerkelijk ten gehore bracht terwijl er driedimensionale bewegende afbeeldingen van de leden werden gemaakt. De digitale versies van de bandleden werden gemaakt naar het evenbeeld van de band in zijn hoogtijdagen. De kaartverkoop is inmiddels begonnen en loopt inmiddels storm. Vrijwel gelijk met deze aankondiging zijn er al een tweetal nieuwe nummers verschenen in de diverse media, te weten "I Still Have Faith In You" en "Don't Shut Me Down". (klik op de nummers voor hun YouTube-weergave) Beide nummers zouden eigenlijk al in 2018 verschijnen. Deze nieuwe nummers laten het oude ABBA-geluid in een nieuw jasje herleven. Ook hiervan loopt de verkoop gestaag. Na ruim 40 jaar eindelijk weer ABBA !!!
|
"Take a Chance on Me", wellicht zijn er onder u die deze zin kennen als een titel van een bekend liedje. U hebt gelijk, dit is de titel van een song van een legendarische popgroep uit Zweden eind jaren 70, begin jaren 80. ABBA, wie kent ze niet Agnetha, Björn, Benny en Anni-frid. Twee dames tezamen met hun toenmalige echtgenotes maakten jaren achtereen furore en baarden daarbij menigmaal een nummer-1 hit.
Voor vandaag gaan ze twee zangeressen ontmoeten welke in een coverband zitten van ABBA, Camilla en Katja. Het toeval wil dat beide zangeressen zo de plek van de Agnetha en Frida zouden kunnen innemen. De gelijkenis is treffend. Ze treden nu dan ook al geruime tijd op met "Waterloo Tribute Band". Mooi om te zien. Op weg nu naar Cammila Dahlin, wonend net buiten Stockholm in een typisch Zweeds huis. Onder genot van een wijntje wordt besproken wat de plannen zijn, in ieder geval de stemmen oefenen. De heren zingen gedurende de hele documentaire nummers welke door de dames van ABBA destijds werden gezongen, dat vereist wat afstemming in stoonhoogte. De avond wordt nog mooier als er plots wordt aangebeld en "Frida" (Katja Nord) ten tonele verschijnt. Net zo treffend een gelijkenis met de echte Frida. De twee ontmoetten elkaar op 18-jarige leeftijd als verpleegkundigen in het ziekenhuis. Katja vertelt dat ze altijd al op zoek was naar iets om zichtzelf mee te identificeren en toen daar ineens die groep was met een blond en donker meisje, was er snel een keuze gemaakt. Katja had toen ook al donker haar en identificeerde zichzelf met Frida. Vanzelfsprekend volgde Cammila met Agnetha. Naar mate de twee ouder werden, werd het besef over hoe complex en mooi de muziek van ABBA was, alsmaar groter. Na een periode van opgroeiende kinderen werden 1996 de dingen van de jaren 70 weer populair. En op een moment voor de spiegel werden de dames zich wederom bewust van het feit dat de ABBA-gelijkenis er nog steeds was. Het haar moest wel iets langer worden en ze besloten het dan ook te laten groeien. Katja en Camilla zongen altijd al en ze besloten nu samen te gaan zingen. Het frappante was dat hun stemcombinatie mensen ook aan het echte ABBA deed denken. Nog steeds vonden ze de ABBA-muziek geweldig. Hun ABBA-samenzang ging als het ware dan ook van een leie dakje. Uit die samenzang ontstond ook het idee voor een ABBA-band. Het bedrijf van Björn en Benny werd dan ook benaderd voor toestemming. De naam ABBA mocht niet worden gevoerd, maar het vormen van een ABBA-band was geen bezwaar. Na een kijkje in de ABBA-garderobe kwam het al gauw tot een heuse ABBA verkleedpartij. Naar gestaag de populariteit van de tribute-band steeg, steeg ook het aantal landen wat deze band aan deed. Brazilië, Argentinië, Peru, Cina, Japan, Engeland en Kazachstan werden onder andere bezocht met hun optreden. Na een zellig samenzijn met de dames en een heerlijk eigen gemaakt diner wordt de dag van vandaag afgesloten. Einde van een eerste mooie dag.
Een nieuwe dag breekt aan en vol overgave wordt "S.O.S." ingestudeerd door Nick en Simon. Al was het alleen maar voor het feit dat Benny het in zijn hotel misschien wel zou kunnen horen. De koffers worden wederom gepakt en samen met Stefan vertrekken ze al dollend voor een drie uur lange rit naar het hotel van Björn in Västervik, een klein vissersplaatsje. Het eerste bandje van Björn komt ter sprake tijdens de rit, de "Hootenanny Singers". Al weer 60 jaar geleden. Muziek van dit bandje klinkt verreweg van die van ABBA. Het hotel ligt aan het water buiten het centrum van Västervik. Na wat navragen blijkt de dochter Anne van Björn het hotel mede te runnen. Grappig! Ook hier hopen de heren Björn misschien tegen het lijf te lopen. Aan de receptie wordt verteld dat hij het hotel weleens bezoekt. Het is of de duvel er mee speelt maar Kees treft de Mamma Mia-kamer. Dé kamer ofwel suite die Björn gebruikt als hij overnacht in het hotel. Bijzonder, met een balkon met uitzicht over het water. Ten tijde van de "Hootenanny Singers" was Björn al van het begin betrokken bij het plaatselijk jaarlijks terugkerend "Wish"-festival. De "Hootenanny Singers" traden daar ook op. Zelfs ABBA heeft eens opgetreden tijdens dit festival, natuurlijk vóór hun bekendheid in de beginperiode. Op het festival was ook plek voor nieuw talent en de heren hebben een afspraak met de "Dimpker Brothers" (Adam en Martin) welke in die tijd financiële en muzikale steun hebben genoten van Björn om daarmee verder te komen. Zij weten veel uit die tijd over hoe het jaarlijkse (nu al 50 jaar) festival is ontstaan en hoe Björn daar zijn steentje aan bijdroeg. De avond wordt afgesloten met een optreden van de "Dimpker Brothers", een folkband nu. Er wordt afgesproken dat de "Dimpker Brothers" de volgende dag gaan samenspelen onze vrienden voor Tonny Roth, een van de andere bandleden van "The Hootenanny Singers" welke nog steeds goed bevriend is met Björn. (jeugdvriend) Tonny overnacht in hetzelfde hotel als onze mannen. Tijd voor een kennismaking.
De heren worden wakker in het plaatsje Västervik in Zweden, de plek waar Björn opgroeide en zijn eerste stappen zette, samen met zijn jeugdvriend Tonny Roth. 's-Morgens na hun ontbijt hebben ze een gesprek met deze Tonny. Tonny brengt als verrassing een groot plakboek mee. Een boek vol herrinneringen, overigens samengesteld door zijn moeder. 
Oude tijden worden naar boven gehaald.
Wie was Hansi dan? Hansi was in München geboren en is begin jaren 50 naar Zweden gekomen en ging daar naar school. Dezelfde school als die van Björn, Tonny en ene Johan. Hansi wilde een bandje starten en vroeg aan Tonny of hij daar in mee wilde spelen. Het antwoord was niet moeilijk, mits Tonny's beste vriend Björn ook mee mocht spelen. Dat laatste was even een probleem omdat er blijkbaar al een gitarist voorhanden was. Tonny was resoluut en zei, dan doe ik het ook niet. Uiteindelijk was de nood toch hoog en mochten beiden heren meespelen van Hansi. Hansi woonde helemaal alleen en dat was dan ook een ideale plek om samen te spelen en muziek te maken. Meestal deden ze de zang met vieren, dat klonk blijkbaar beter, maar Nick en Simon geven Tonny toch het compliment dat hij de beste zanger was.
Naast "The Hootenanny Singers" was in die tijd ook een andere band populair daar in het noorden, "The Hepstars". Laat dat nu juist de band zijn waar Benny Andersson deel van uit maakte en zijn eerste successen mee behaalde. Ook "The Hepstars" waren net zo bekend als "The Hootenanny Singers". Het mooie in die tijd was dat deze twee bands elkaar tijdens het toeren tegenkwamen. Daarmee werd gelijk de kennismaking tussen Björn en Benny en dus de grondlegging van ABBA een feit. Zij mochten elkaar ook wel die Björn en Benny. De muzikale samenwerking tussen deze twee groeide pas echt uit toen er samengespeeld kon worden in de oude papierfabriek van Björn's vader. Het was voor hun dé plek om zich af te zonderen van de andere bandleden en samen muziek te repeteren.
Voor Tonny waren zijn beste herinneringen aan "The Hootenanny Singers" de thuisoptredens in het Gamleby Folkpark, een openluchttheater vlakbij Västervik. Ze hebben daar uiteindelijk 211 concerten gegeven in één jaar. Tonny vertelt daarbij dat hij keer op keer toch wel zenuwachtig was voorafgaand aan ieder optreden. Er zaten immers familieleden in het publiek, dus het moest goed gaan.
