Henk's New Place 3.0

Het was voorspeld voor dit weekend, het zouden tropische dagen worden met temperaturen ruim boven de dertig graden en veel zon. Daarnaast kreeg ik het aanbod om op zondag mee te gaan varen op de Biesbosch. Wat doe je dan? Nou, uhhh.... gewoon gaan met die banaan! Dit behoeft natuurlijk uitleg . . .

Martin een collega van me en ook wel een goede vriend (mag ik misschien wel zeggen) is al enige tijd actief in de watersport. Begonnen met een simpel rubber bootje, maar al snel werd die te klein en groeide dat bootje uit tot een heuse speedboot. Op het werk ging het er regelmatig over en zo ontstond de uitnodiging.

Na een nachtje lekker slapen stonden we op zondagochtend tijdig op en rond de klok van half 10 stonden we fris en fruitig, bepakt en bezakt met dagproviand bij Ester een vriendin van ons te wachten tot Martin arriveerde. Ester ging ook mee en we zouden gezamelijk met hem meerijden naar de plek waar de boot lag, in dit geval een haventje vlakbij de Amercentrale. Na een redelijk korte rit arriveerden we daar en meteen raakten we al gelijk in vakantiestemming, al die bootjes van klein tot groot, leuk!

Nadat het dekzeil van Martin zijn boot was verwijderd en onze meegenomen tassen met allerlei heerlijkheden aan boord waren, konden de trossen als het ware worden losgegooid en voeren we het haventje uit, kijkend naar de bedrijvigheid van al die andere schippers daar aan de wal. Velen hadden geen ligplaats, zoals Martin en moesten in het haventje letterlijk hun boot(je) te water laten. Dit betekent, achteruitrijden met auto en aangekoppelde trailer waarop de boot lag, schuin het water in, zodra trailer onder water was en de boot als het ware vrij kwam vanwege de toename in drijfvermogen, was het een kwestie van loskoppelen en varen maar . . . Het was duidelijk druk aan wal met dit soort activiteiten.

Wij voeren inmiddels de haven uit met een rustige snelheid van zo'n 9 km/u door het water van de Oude Maas. Blijkbaar gelden er op s'Neerlands wateren ook verkeersregels en gold er voor dit gebied een maximale snelheid van 9km/u. Die snelheid werd ook keurig aangehouden door de ons volgende bootjes, allen richting "ruime sop". Het was mooi om te zien dat beeld van bootjes rondom ons heen. Maar bovenal het beeld van de ongerepte natuur, water, groen en (water)vogels geven een heerlijk ontspannen en rustig beeld.

Nadat we een eind hadden gevaren en inmiddels de Amercentrale hadden gepasseerd, mocht de snelheid wat hoger. Om de boot dan in de juiste positie te houden, meest optimaal ten opzichte van de waterspiegel, moest het aan boord aanwezige gewicht verdeeld worden over de boot. Strandje in de BiesboschDit had tot gevolg dat ik op de neus van de boot belandde, afentoe met m'n voeten in het water hangend. Langzaam werd de "speed" opgevoerd en uiteindelijk denderden we met een snelheid van ongeveer 60 km/u over het water. Een heerlijk gevoel die snelheid met zon, water en wind om je heen. Bevrijdend! Ik hield me overigens goed vast, anders werd ik spontaan gekielhaald.

Na een tijdje in volle vaart te zijn gegaan, minderden we (althans Martin, he was the captain) snelheid om het natuurgebied in te gaan, een gebied met smalle kronkelige waterstroompjes met soms ondiepe plekken (± 1,50mtr) op die plaatsen zag je ook de structuur van de onderwaterflora en moest je er voor waken dat het wier niet verstrikt raakte in de scheepsschroef. Het gebied was zo stil dat je alleen het zoemen van de eigen boordmotor hoorde. Op sommige plekken in dit gebied zag je bootjes aangemeerd en zag je mensen genieten van het moois wat moeder natuur daar te bieden heeft. Het was heerlijk dobberen in die oase van rust.