|
 Start Reis . . . (Tilburg – NL)
Algemeen: We hebben gekozen voor kloosters van verschillende vormen van spiritualiteit (Franciscanen, Augustijnen etc) maar ook van zowel vrouwelijke als mannelijke kloosterbewoners. Als je goed naar de foto’s kijkt zie je daar verschillen in.  Alle kloosters die we deze tien dagen bezocht hebben, hebben een binnenhof met wandelgangen er omheen. Deze gangen worden ook kruisgangen genoemd, de overdekking ervan wordt ondersteund met zuilen. De kruisgangen zijn open naar het binnenhof toe, boogvensters volgen elkaar op. Het binnenhof/kruisgang (waar serene stilte heerste en nog heerst, je kunt nu met enig inlevingsvermogen die energie nog voelen…) geeft gelegenheid tot leven in een “binnenwereld”, een wereld van bezinning. Deze kruisgangen werden steeds in dezelfde richting gelopen, je ziet steeds het door de voeten uitgeslepen pad in de vloertegels. Kloosters hebben de constructie naar volmaaktheid gevoerd. “De weg naar God”.
1. Pousada Convento da Graca. (Tavira)
Pousada: Het eerste klooster waar we verbleven dateert uit 1569.  Het staat op een heuvel van het oorspronkelijke  Joodse Kwartier. Het was een klooster waar vrouwen woonden die leefden naar de spiritualiteit van Augustinus. Ze deden aan de werken van Barmhartigheid, concreet houdt dat in dat ze voor de armen en zieken zorgden. Het gebouw is verschillende keren van structuur veranderd waardoor verscheidene stijlen te zien zijn. (Barok, renaissance en moslim invloeden) De kamers zijn erg romantisch.
 Stadje: Tavira (ongeveer 40 kilometer van Faro) is een eeuwen oud stadje wat typerend is voor de Algarve. Het stadje werd bewoond door de Phoeniciërs, Romeinen en Arabieren. Al deze invloeden zijn nog steeds herkenbaar in de gebouwen/ruïnes. Wat ons vooral opviel was de Christelijke invloed, er staan erg veel prachtige kerkjes, die nu nog steeds druk bezocht worden door de plaatselijke arme bevolking. De kerk als instituut heeft hier nog veel invloed. ’s-Avonds gaat de bevolking flaneren op de boulevard langs de rivier, men kletst met elkaar en wisselen waarschijnlijk de plaatselijke roddels uit. De avondmarkt nodigt uit tot het kopen van ‘exclusieve‘ juwelen. klik hier voor meer foto's.
2. Pousada Sao Francisco (Beja).
 Pousada: de eerste officiële documenten van dit Franciscaner klooster midden in het historische stadje Beja, dateren van 10 november 1268. Het is een groot mysterieus gebouw met verschillende kapelletjes. De grote kapel had een met goud belegd altaar, wat nu overigens ergens anders geplaatst is. Begrijpelijk, omdat de toeristen mogelijk daar wat van mee willen nemen.
 Deze kapel, waar eens belangrijke beslissingen werden genomen door de monniken, wordt nu gebruikt voor congressen, tentoonstellingen en feesten. Stel je eens voor dat je hier je bruiloft kunt vieren.
 Stadje:  allereerst valt op dat de bevolking in deze vestingstad (Beja) erg arm is, je ziet vervallen huizen. Ouderen mensen zitten wat op een bankje voor hun kleine woning waarvan de verf nauwelijks nog zichtbaar is. De elektrische bedrading loopt met een bijna enge wirwar over de muren.
Als we naar een restaurant op zoek gaan moeten we het gehele centrum afstruinen, helaas vinden we vaak ramen met kranten afgeplakt, een trieste boodschap van de recessie. Hier wordt je duidelijk gemaakt dat Portugal en financiële problemen verkeerd. Al snel gaan we terug naar onze pousada om in de tuin bij het zwembad te gaan liggen.
Klik hier voor meer foto's . . .
3. Pousada Dos Loios (Évora).
  Na een autorit door het prachtige landschap (we rijden steeds over de binnenwegen door de nationale parken van Portugal) komen we aan bij pousada Dos Loios. Gebouwd op de ruïnes van een kasteel uit 1383 ligt dit klooster in de binnenstad. Deze pousada is architectonisch één van de meest kostbare gebouwen van de stad.
In de kloostergangen rondom het binnenhof is het restaurant gesitueerd waar je heerlijk romantisch (het is verlicht met immens grote kaarskandelaars) kunt dineren.
Grappig is dat alle kamers nog steeds een Celnummer hebben, in de deur zit zelfs nog het roostertje waardoor de monnik kon praten met degene aan de andere kant van de deur. Omdat de pousada op een berg staat is het uitzicht vanuit de kamer adembenemend. De corridor waar de kamers op uitkomen staan de antieke meubelen nog, de plafonds zijn beschilderd met fresco’s.
Wat een rijkdom kende het ‘sobere’ Christelijke leven. Door al die rijkdom kun je maar het beste doorheen kijken, anders kom je tot erg vreemde gedachten over het geloof. Dat is overigens niet altijd makkelijk. De monniken ‘baadden’ in weelde, wij in het zwembad.
  Stadje: Het historische centrum van Évora staat op de lijst van Unesco gemerkt als wereld-erfgoed.  Er zijn mooie pleintjes en straatjes met erg leuke winkeltjes. Vaak zie je souvenirs zoals aanzichtkaarten, kleding en andere snuisterijen gemaakt van kurk. In Portugal zie je nl veel kurkbomen. Eens in de negen jaar wordt de bast van de stam gehaald, de boom geeft dan vanzelf een roodbruine kleur af om de stam te beschermen. Samen met port (wijn) is kurk het grootste exportmiddel van Portugal.
Klik hier voor meer foto's . . .
4. Pousada Dom João IV. (Vila Vicosa)
 Pousada:  Rond het jaar des Heren 1514 stichtte de vierde hertog van Braganca, Dom João, een religieus huis, direct naast zijn kasteel gelegen. Het doel hiervan was om er een vrouwenklooster van te maken, hij zat een beetje verlegen met zijn dochters uit een tweede huwelijk. Deze konden geen nobele echtgenoten vinden en waren zodoende tot kloosterleven ‘verbannen’. Het gebouw had voor die tijd een wat meer esthetische renaissance uitstraling, zodoende heeft het ook ‘huiskamers’ waar men de gegoede adel kon ontvangen. Iedere kamer heeft een ander karakteristiek thema, ook weer door de eeuwen heen gevuld met legendes en verhalen. In tact is gebleven de refter (eetzaal) met een fresco van het Laatste Avondmaal en het binnenhof/kloostergang met fresco’s.
 Stadje: het was die dag zo’n 38 graden, we gingen een cola drinken in de schaduw van een boom in het centrum van Vila Vicosa. Alles was gesloten vanwege siësta. Toevallig (het woord zegt het al…het valt je toe) kwam een Nederlandse man (Dick genaamd) voorbij die daar woont. Hij zag dat wij toeristen waren, erg cliché natuurlijk met korte broek en camera bij de hand. Hij vertelde dat hij een qinta heeft, dat is een stukje land bij een boerderij waarop hij wat woningen heeft staan die hij verhuurt. Uiteraard zijn we met hem gaan kijken, het leek net een paradijs. Muisstil is het daar, de meeste Nederlandse toeristen komen er om de stilte te ervaren of om olijven te plukken. Die Dick vond het maar wat gezellig, hij vertelde dat hij die week geen gasten had, hij nam de tijd om alles te vertellen. Zo zie je maar, je bent in een stadje waar iedereen siësta houdt en wij, gekke Hollanders, gaan bezichtigen.
Klik hier voor meer foto's . . .
5. Pousada Rainha Santa Isabel. (Estremoz)
 Pousada: deze zeer bijzondere pousada dateert van 1259. Het is een kasteel met klooster wat door de koning geschonken werd aan zijn vrouw, de Heilige koningin Isabel. Er worden nog steeds veel legendes en wonderen over haar verblijf verteld. De meest bekende, na zeven eeuwen, is dat als zij zat te borduren,vogeltjes haar bolletjes wol opvingen als zij die liet vallen. Zij stierf in dit kasteel op 4 juli 1336, omringt door haar zoon en schoondochter en haar geliefde Franciscaner monniken. Zelfs haar kleinzoon was volgens de traditie zo gehecht aan dit huis dat hij in tijden van intens verdriet zijn hart geofferd heeft in dit kasteel en zodoende meteen stierf. In deze pousada staan nog steeds meubelen van museumkwaliteit.
Stadje: Estromoz is een zeer levendige vestingstad.  Toen we daar aankwamen op zaterdagochtend was er een antiekmarkt op het centrale plein. Niet zomaar  een rommelmarkt maar echt waardevol antiek. Het was een genot om hier te rond te struinen op zoek naar een koopje. Dat viel echter tegen, de prijzen waren niet mis te verstaan. Een groot contrast was dat op hetzelfde plein een oude vrouw in een stalletje wat fruit stond te verkopen, waarschijnlijk als aanvulling op haar pensioen. Die avond liepen we na een heerlijk diner nog over het plein, en ja, zij stond daar nog steeds. Stel je eens voor dat je dat van de ochtend tot de avond moet doen op een leeftijd van zeker 75 jaar en in een temperatuur schommelend rond 35 graden.
Klik hier voor meer foto's . . .
6. Pousada Belmonte. (Belmonte)
Pousada: het klooster van Onze Lieve Heer van de hoop dateert uit de dertiende eeuw. Het ligt op een berg in Belmonte vandaar dat het Convento de Belmonte heet. Van het oude klooster was alleen de kapel, de sacristie en een deel van de rondgang om het binnenhof nog over. Dat gedeelte is gerestaureerd, voor de kamers zijn nieuwe vleugels gebouwd, deze geven een harmonieuze mix van historische architectuur en moderne constructie.
  Zelfs de oude watervoorziening is nog in tact.
Het uitzicht is adembenemend, de stilte overweldigend.
 De nieuwe kamers zijn vernoemd naar de kloosterlingen, wij sliepen bij Urbano. Misschien doolde daar zijn geest nog wel rond in die kamer, leuk voor hem, dan kon hij meteen de voetbalwedstrijd tussen Nederland en Spanje meekijken.
 Stadje: toen we ’s zondags in Belmonte aankwamen en op de berg bij het klooster reden, was de plaatselijke bevolking net uit de kerk. Op het pleintje voor de kerk werd een dorpsbarbecue gehouden, dat zag er gezellig uit.
 Wij zijn naar een wat grotere plaats gereden om daar wat rond te kijken, dat werd leuk want net voor het terras waar we zaten kwam de plaatselijk fanfare een concert geven.
 In onze pousada stond een vitrine met erg mooie plaids (waar je ‘s winters op de bank zo lekker onder kunt liggen). Er werd verteld dat we die beter bij de fabriek in het dorpje konden kopen. Daar hebben we voor zestig euro twee erg mooie gekocht.
Klik hier voor meer foto's . . .
7. Pousada Solar de Rede. (Mesão Frio)
 Pousada: onze verblijfplaats was deze keer geen klooster maar een ‘gewoon’ woonhuis, Solar de Rede genaamd.  De eerste eigenaar was Jose Maria de Alpoim. Hij was een politieke activist in de tijd dat het koninkrijk plaats maakte voor een republiek. Het huis ligt aan de rivier de Douro, waar erg veel wijngaarden zijn. Solar de Rede (met 27 hectare wijngrond) heeft dan ook een grote wijnkelder waar men nog steeds kan proeven en kopen.
Jose stierf in 1916, het huis werd verlaten en raakte volledig in verval tot 1962. In dat jaar heeft het een complete restauratie ondergaan. In het huis waren erg mooie kamers waar men vooraanstaande gasten ontving. De originele meubels staan er nog.
Plaatsje: alhoewel Mesão frio in een prachtige valei ligt is er niet zoveel te zien, we zijn gaan kijken op een kerkhofje. Tot onze verbazing liggen daar de kisten in een muur. Op zich is dat nog niet vreemd, dat zie je in Italië ook, ware het niet dat de kisten altijd zichtbaar zijn achter glas. Er wordt een mooie doek over gedrapeerd, maar toch zie je de vochtplekken van het doorlekken daarin. Zo net na het plaatsen van een kist kan ik me voorstellen dat je een wasknijper op je neus moet zetten, zeker met 36 graden moet dat toch een vreselijke geur geven.
Er staan ook huisjes met wel zes kisten op elkaar gestapeld.
Klik hier voor meer foto's . . .
8. Pousada Santa Marinha. (Guimarães)
  Pousada: vlakbij het historisch centrum van Guimarães, tegen de heuvel die uitkijkt over de stad, ligt de pousada Santa Marinha. Trots en majestueus is zij een reliek van de gouden tijden van de kloosters.
Deze “tempel” is toegewijd aan de Christelijke religie. Ze dateert van het jaar 1200 en was bewoont door Augustijner monniken. Volgens de traditie is het klooster gedoneerd door D. Mafalda, de vrouw van de eerste koning van Portugal. Dit ter ere van de maagd en martelares Santa Marinha (Heilige Marinha).
  Gelukkig konden we de kerk bezoeken die normaal alleen gedurende het weekend voor de viering gebruikt wordt. Die dag werd daar geoefend door het koor, zij zongen Latijnse gezangen. Deze muziek “draagt” onze emotie, heel bijzonder om dat in deze omgeving te horen.
Stadje: Aangezien Guimarães dicht bij de stad Porto ligt, besloten we om te kiezen voor een dagtrip naar Porto. Een bijzondere ervaring is dat, heel veel oude vervallen huizen contrasterend met prachtige gebouwen. Uiteraard zijn we een kijkje gaan nemen bij het portmuseum. Daar kun je ook proeven, dat hebben we niet gedaan want dat kostte vijf euro per klein glaasje. Daarom aan de rivier op een terrasje een heerlijk salade gegeten met….een portje
Ze zeggen wel eens “leven als God in Frankrijk”, maar volgens ons heeft Hij hier in Portugal ook al eens op een terrasje gezeten….
Klik hier voor meer foto's . . .
9. Pousada Santa Luzia. (Viana do Castelo)
 Pousada: Kijkend over de plaats Viana do Castelo, met de prachtige rivier Lima, rijst op de heuvel een statig hotel, Monte de Santa Luzia genaamd.
Het was hier, in 1903, dat Domingos José de Morias, een Portugese man die zijn fortuin in Brazilië had gemaakt, dit hotel liet bouwen. Meteen toen het hotel klaar was heeft José het geschonken aan de stad.
 Vanuit je hotelkamer kun je genieten van het uitzicht over de stad en de rivier Lima die uitmondt in de zee. Het geheel is omgeven door tuinen en bossen.
Stadje: Viana do Castelo ligt direct aan de kust, de wilde golven overstelpen het hagelwitte strand. Op de berg Santa Luzia ligt direct voor het hotel, de monumentale tempel van het Heilig Hart van Jezus. Een imposante kerk die boven de stad pronkt. De 26 klokken van het carillon brengen harmonie in de artistieke atmosfeer van de Romaans-Byzantijnse tempel.
 In de kerk bevindt zich hoogwaardig met de handgevormde marmeren sculpturen, zoals bloemenornamenten, cherubijntjes (engeltjes zonder lichaam), altaar en nog veel meer. Volgens vele toeristen maakt deze kerk erg veel emoties los….
Het is hier waar je de Moeder Gods mag bedanken voor al het mooie wat je toevalt in je leven. (klik op de foto, en geniet van het luisterlied Ave Maria).
Klik hier voor meer foto's . . .
Een bijzondere ervaring rijker.
In eerste instantie denk je een rondreis door Portugal te gaan maken, waarbij je veel gaat autorijden. Steeds weer “onderweg” naar een volgend hotel, wij mensen zijn ook steeds onderweg in ons leven. Steeds ergens vandaan en altijd ergens naar toe….
Wat ons opviel in de 1300 kilometer lange rit, was de schoonheid van alles wat we tegenkwamen, de natuur die gaandeweg zo veranderde, de statige kloosters met mooie antieke meubelen. De kunstschatten in kerken.
Maar wat het meest raakte is de mystieke sfeer en energie die je letterlijk voelt in die kloosters, daar kun je niet omheen.
Religiositeit heeft door de eeuwen heen een grote innerlijke rijkdom meegebracht. Samen hebben we hier wat over gemijmerd, soms kwamen we er niet uit. Dat is dan het ondoorgrondelijke.
We hebben genoten, gelachen, gepraat, gerust. We hebben prachtige dingen gezien, zijn er door geraakt en vervolgens hebben ze ons in beweging gebracht. Een beweging naar elkaar toe, een heerlijke ervaring. Wellicht geleidt door “boven”? Is even niet belangrijk, we kunnen er nu nog van nagenieten en ons verwonderen. Hopelijk zijn jullie ook geraakt door de schoonheid van de foto’s, het is de moeite waard om zo’n reis ooit te maken.
Wij gaan het wellicht nog eens doen . . .
Geert & Henk.
|
